Simon's Town and Cape Town

Dit wordt een lang verslag van ons weekje Kaapstad. Elke avond vulde ik mijn word-document aan en vandaag krijg ik de kans op het op het web te zetten, zodat jullie van dit alles kunnen meegenieten! Hopelijk schijnt het zonnetje via jullie pc-scherm ook een beetje in België!

Op vrijdag heb ik heerlijk uitgeslapen (wat hier 8 uur is) in de backpakcers, genoten van een ontbijtje voor de televisie en tegen 10 uur was ik onderweg naar de vlieghaven. Vreemd hoe hard ik uitkijk naar hun aankomst! Nu ja, meer dan twee maanden heb ik mijn ouders nog nooit moeten missen... In de vlieghaven loop ik even langs het bureau van British Airways om mijn ticket van 18 december te annuleren, ik blijf dus zeker en vast tot de zomer! Een uur na aankomst hebben mama en papa eindelijk hun valiezen en kunnen we richting Simon’s Town vertrekken. Na een hectische rit via een spinnenweb van Kaapse wegen komen we op een mooie kustweg en bereiken we het appartement waar we een week zullen logeren. Prachtig! Geboekt via internet en dat is altijd een beetje spannend, maar dit is alles wat het beloofde te zijn. Een gigantisch zicht op de baai, een terras met zon tot na de middag, modern ingericht en ver van het drukke en luidruchtige centrum. Uit hun valiezen komen allerlei schatten: brieven, tekeningen van Michiel, Astrid en Babette, cadeautjes, opgenomen dvd’s van Kaat en Seppe en alles wat ik via skype en sms nog gevraagd had, echt heerlijk!  Ik neem rustig mijn tijd om alles te lezen en te bekijken, het is te veel om waar te zijn! ’s Avonds komt er meteen een droom uit: lekkere gamba’s, we hebben dan ook iets te vieren, het is na meer dan twee maanden overrompeld te zijn door nieuwe indrukken gewoonweg vakantie!

Na een voormiddag acclimatiseren in bikini in het zonnetje trekken we naar het centrum van Simon’s Town, een gezellig havenstadje met een basis van de marine. Je kan het al raden, veel boten, mannen in uniform en gezellige cafeetjes. We bezoeken er de attractie van de stad: Boulders Beach, waar een kolonie pinguïns leeft. Echt grappig hoe die creatuurtjes waggelen. “Happy Feet” zou er zo tussen passen! Om het schiereiland al wat te verkennen rijden we via Kommetjie naar huis, wat ons prachtige beelden oplevert van de Atlantische Oceaan. Ondertussen geniet ik ook weer van mama’s kookkunsten. Onvoorstelbaar wat die met een minimum aan materiaal en ingrediënten op tafel kan toveren!

Zondag zijn we vroeg uit de veren want we bezoeken de Tafelberg en daar ben je volgens de Zuidafrikanen best vroeg bij. We rijden naar het centrum via Chapmans Peak en Houtbaai. Opnieuw adembenemende zichten, een kustweg echt vlak naast de afgrond, een beproeving voor mijn autootje dat met zijn 1400 cc echt niet voor deze bergpassen gemaakt is.  We arriveren tegen halfnegen aan het kabelbaanstationnetje (wow, dat is een scrabble woord) en met een ronddraaiende ronde cabine gaan we naar de top. Het zicht is zoals beloofd prachtig. Gelijk langs welke kant je kijkt, de stad of de natuur is overweldigend. We hebben een mooie dag gekozen, bijna geen wind en een stralende zon! We zien het nieuwe voetbalstadion liggen en hebben ook een prachtig zicht op de haven en Robbeneiland (inderdaad, dat van Nelson Mandela). Na de Tafelberg rijden we door naar Kirstenbosch Botanical Garden, met een papa tuin- en landschapsarchitect is dat echt een must hé. Na een heerlijke lunch genieten we van de pracht en praal van de flora van de Garden Route (en die heeft haar naam echt niet gestolen). Alle mogelijke kleuren komen aan bod! Uiteraard krijgt de protea, de nationale bloem ook heel wat aandacht. Ik ga jullie niet overladen met Latijnse namen, maar de liefhebbers moeten zeker en vast de foto’s bekijken! Onze reis terug verliep langs de M64, een heel mooie scenery route!

Maandag genoten we eerst van de zonnestralen, met op de achtergrond een voorbijvarende onderzeeër. Graaf! Die had ik nog nooit in actie gezien! De verrekijkers komen meteen goed van pas! Mama en ik reden eens tot bij het grootste shoppingcenter van het schiereiland, maar eerlijk gezegd, als je weet met hoe weinig geld de bevolking hier moet leven, is de fun van het winkelen eigenlijk ver zoek. Bovendien is het vrijwilligersbestaan niet gebaseerd op modieuze kledij, dus met enkel wat heerlijke verse zalm (mijn lievelingseten, maar hier nog niet gevonden) keren we huiswaarts. In de namiddag ging het de andere kant op en reden we naar Cape Point en Kaap de Goede Hoop. Vreemd om hier te staan, in alle lessen over ontdekkingsreizen komt dit ter sprake en nu ben ik hier! Leuk om vanaf nu mijn lessen met eigen foto’s en ervaringen te kunnen illustreren! We waaien bijna van de top (getuige hiervan zijn de foto’s) maar genieten van het prachtige zicht. Voor het dalen verkiezen we de lazy way en stappen in het kabeltreintje. We stoppen nog even aan Kaap de Goede Hoop, maar daar heeft zelfs mijn nissanneke het koud. In het naar huis rijden hebben we geluk, want een aantal impala’s (denk ik, ik wacht nog op bevestiging van de experts in Plett) graast langs de weg.

Dinsdag vertrekken we weer moedig naar het stadscentrum. Dit keer moeten we echt in het hartje van de stad zijn en dat is absoluut geen kattepis! Onvoorstelbaar hoe snel je allergisch wordt aan de drukte van een stad. Dit land is zo volledig gericht op natuur en oceaan, dat dit echt een ontnuchtering is. Mijn gps doet zijn best en leidt ons vlekkeloos door de hectische stad naar de City Hall en de Castle of Good Hope. We starten met het kasteel omdat we daar op tijd moeten zijn voor de aflossing van de wacht en het beroemde kanonschot. Je kan niet geloven hoeveel lawaai dat miniatuurkanon kan maken! De meeste mensen hadden van het verschieten mislukte foto’s. Gelukkig heeft papa een iets vastere hand, waardoor jullie een beetje kunnen mee genieten van het gebeuren. Na een lekkere lunch gaat het de stad in, voortdurend op onze hoede voor pickpockets, want daarvoor zijn we heel erg verwittigd. We proberen ons te gedragen als echte Capetonians en vermits ons niets overkwam (hout vasthouden) zullen we er maar van uit gaan dat we op zijn minst ons best deden. We bezochten de Slave Lodge, waar vroeger geïmporteerde slaven werden verhandeld en vast gehouden. Schrijnende taferelen worden vertoond op foto en film. Ook het leven van Steve Biko komt uitgebreid aan bod. Eerlijk gezegd ga je hier als blanke allesbehalve trots buiten...

Via een wandeling door het stadspark en door Long street, een lange (hoe konden jullie het raden) straat met winkeltjes en terrasjes bereiken we onze auto. Omdat slenteren ongelooflijk vermoeit, keren we huiswaarts. Het andere stadsdeel zal voor een ander keertje zijn. We sluiten de dag af met -ongelooflijk maar waar- 1kg prawns met garlic butter voor 100 rand. Waw, wat een land! De prawns die ik op reis in Portugal eigenlijk alle dagen zou durven eten hebben hier echt ware concurrentie. Bovendien ontdek ik dat dit restaurant gratis WiFi aanbiedt aan klanten, dus morgen zien ze me hier terug zodat alle verhalen in Word tot bij jullie geraken.

Woensdag begint heel relaxed met wat uurtjes genieten van onze lectuur in de zon. Tijdens de lunch passeert er ineens een walvis! Te ver op zee voor foto’s, maar we zien hem wel allemaal springen! Na de lunch gaat het richting the V & A Waterfront. Opnieuw de hectische stad in, maar weer brengt de gps ons op het juiste plekje en we arriveren op een ‘park on own risk’ parkeerplaats net naast het water.  Een kassa die je precies kan omver blazen en bovendien kan je eigenlijk perfect naast de slagboom rijden. Maar als brave Vlamingen doen we netjes wat hoort. De wandeling naar the Waterfront is al meteen de moeite. Dit stuk van de stad was vroeger de oude haven, maar het werd volledig opgewaardeerd. Nu is het echt een heel fancy stuk van de stad, waar de veiligheid 100 % is en de prijzen zo hoog dat de armere bevolking er niet meer komt. Een beetje onwerkelijk! Maar wel een prima staaltje van stedenbouw. Prachtige boten, een modern amfitheater, mooie winkelcentra, duizend terrasjes, heerlijke pannenkoeken (hihi, die 7 kg die ik hier vermagerde zullen er op deze manier snel weer bij zijn... ach ja, nadien geraak ik die wel weer kwijt) en zelfs een aantal zeerobben, ... Gek hoe de natuur hier toch steeds wint! Als de bediening en het poetsen niet door kleurlingen zou gebeuren, zou je je echt in een Europese stad kunnen wanen. Goed voor één dagje, maar voor de rest vertoef ik toch liever in iets authentieker plaatsen (en dan is Zuid-Afrika nog totaal niet Afrika). Via het strand van Cape Town, waar je perfect zou kunnen denken dat je op Miami Beach bent, rijden we huiswaarts. Ook hier is het opnieuw heel vreemd hoe dicht de hoge bergen bij het stadscentrum liggen. Hier is de mens nog steeds heel onderdanig aan de natuur en dat voelt eigenlijk heel goed! We nemen nog een keer Chapmans peak, echt een indrukwekkende bergpas! Bij het thuiskomen maakt mijn nissanneke een vreemd geluid... (en spijtig genoeg kan ik dit keer niet terecht bij de beste Nissan dealer ter wereld, of mag je op een weblog geen reclame maken?) We zien morgen wat het wordt... Duimen maar!

Donderdag is het echt heel miezerig weer, we zien maar net een stuk van de baai en voor de rest lijkt of we van de wereld zijn afgesneden.  Wat we wel zien in dat streepje baai zijn 4 walvissen. Ze zijn niet heel actief, maar het blijft toch fenomenaal dat je zulke grote dieren in het wild van zo dichtbij kan observeren!

Net zoals bij de Tour de France nemen we vandaag een rustdag voor we beginnen aan onze tocht door het binnenland, 6 dagen zullen we geen kust zien en dat is voor mij hier echt een record. Tegen de middag klaart het op en kunnen we weer in bikini van onze lectuur genieten. Ik heb trouwens twee super goede boeken gelezen.  Eentje is een tip van Hanne (de vriendin die 3 jaar in Zuid-Afrika heeft gewoond): “Eat, Pray, Love” van Elizabeth Gilbert. Een aanrader voor alle vrouwen en vooral die halverwege de dertig! Hanne had er al vaker over gestoefd en zoals dat gaat met dingen die je pad moeten kruisen, kreeg ik hem vorige week op Rocky’s van Marike. Toeval? Vast en zeker niet!

Met de andere ben ik waarschijnlijk al te laat, want die hebben de boekenwurmen vast en zeker al verorberd! Roel en Katleen, jullie hadden gelijk, die trilogie van Stieg Larsson is echt ongelooflijk! Spanning in Scandinavië, Zweden zelfs, veel beter kan het niet worden hé!