inrichten, afronden en vertrekken

Zondag was een heel productieve dag, langzaam aan gestart, maar na de middag schoten we in volle actie. Mike, een vriend van Bruce die naar Canade emigreert, heeft besloten van alle meubels en spullen die niet mee emigreren of in zijn container kunnen, bij Bruce te stockeren. Dat betekent dus verhuizen geblazen zodat de villa elke dag een beetje meer gevuld raakt. Mike woont in Keurbooms, dus dat was een leuk extraatje! Een prachtig zicht op de baai, afgewisseld met verhuizen en puzzelen op de aanhangwagen. Toen we met de eerste lading huiswaarts keerden, had ik eindelijk eens de kans van baboons/bavianen/bobbejaans te fotograferen op straat. En wat ik jullie al een paar keer vertelde, 4 seizoenen in 1 dag, op een half uur ging het van een leuke lentedag naar een verschrikkelijke herfststorm! Gedaan met het mooie uitzicht en met een gezellige braai op het terras... Maar wel tijd voor een extraatje: in het BIA-huis hebben we recht op een half uur skype per week, maar hier bij Mike zijn er geen limieten. Dus even skypen met videobeelden naar het thuisfront, de laatste afspraken en bestellingen voor de reis. Ik heb geluk want iedereen zit verzameld rond de pc: mama en papa, zussen, schoonbroers en uiteraard doet Michiel uitbundig zijn verhaal. Spannend hoeveel hij leert in het eerste leerjaar, wat gaan de kids ongelooflijk gegroeid zijn als ik weer thuis ben!

Op maandag kwamen er meer spullen, zodat het huis tegen het bezoek van Yuko echt gezellig gevuld raakte. Zij is een Japanse die werkt op Modgaji en daar al meer dan een jaar elke morgen met de cheeta’s op jacht gaat. Het was echt leuk om haar te leren kennen! Ze had super fijne verhalen bij over alle beesten die op Modgaji verblijven: cheeta’s, meerkat,...  en elk verhaal ging vergezeld van heel wat mooie foto’s. (Wat hadden jullie anders verwacht van een Japanse?) We wisselden ervaringen uit, onze telefoonnummers, echte vrouwenklapkes en maakten een afspraak voor december. Dan zullen we om halfvijf ’s morgens met de cheeta’s wandelen, omdat het tegen de middag 40 graden is in de Karoo. Spannend!

Dinsdag deden Joke, Gerlinde, Ellen (een vriendin  van Isabelle die voor enkele dagen mee op pad ging) en ik een proefexamen wiskunde in grade 6. Dit was een examen dat ineens ook diende als evaluatie van de leerkrachten (rekening houdend met het feit dat ze in hun verbetersleutel 3 fouten maakten, kan dat tellen he). Van de bijna 100 leerlingen waren er spijtig genoeg geen derde geslaagd en dat betekent hier meer dan 40 procent (ik ben er zeker van dat de leerlingen die dit lezen het een goed idee zouden vinden hé!).  Onvoorstelbaar hoe laag het niveau hier is... Ik zou het reuze frustrerend vinden, maar voor de leerkrachten hier is dat blijkbaar niet zo’n probleem, die hebben hun lat al lang verlaagd.

Op woensdag werkte ik op de Crags alles af, want wanneer ik tegen eind november terug ben, zijn ze al bezig met de examens. Nog een laatste vergadering met Meneer Louw en een laatste keer afterschool met mijn gemotiveerde bende, gevolgd door het thuisbrengen van Juzeem en Clayton, die nog steeds wuivend als the Queen mum door de township rijden! Vanaf volgende week neemt Joke dit groepje over.

’s Avonds valies pakken, kamer opruimen voor Joke (zij trekt voor 3 weken in mijn “flat”), nog een etentje met Yuko en een laatste nachtje in Plettenberg. Vreemd hoe thuis dit stadje voor me voelt, wil je geloven dat ik het hier zal missen die twee weken op rondreis met mijn ouders....

Donderdag nog een laatste checkup van de wagen, de drie mannen zijn zo bezorgd... Zowel Rob als Mike en Bruce geven me nog wat last minute tips, mijn auto krijgt nog een poetsbeurt, en na een reuze ontbijt kan de reis beginnen. Na 500 kilometer via de N2 arriveer ik in Strand, waar ik in de backpackers van een heel fijne alleenstaande mama een bed heb gereserveerd.  Ze heeft voor de rest geen enkele gast en dat betekent dat ik na meer dan 2 maanden een huisje voor mezelf heb: keuken, living, tuintje, badkamer (met ligbad!) en een heerlijk dubbelbed. Het doet me verlangen naar mijn eigen nestje in Boom! Wat voelt het soms gek en tegelijk heerlijk trots dat ik in België een eigen zelf gerenoveerd plekje heb! En dat in een straatje met de allerbeste buren (tot achter het hoekje zelfs!). Ik ben nog op tijd voor een strandwandeling en vind een KFC (hoeveel geluk kan je hebben, een eigen plek en junkfood!). Bovendien zie ik na meer dan 2 maanden nog eens hoge flatgebouwen. Gek!