9/9/9 een dag om nooit te vergeten!
10 september 2009 - Plettenberg Bay, Zuid-Afrika
De dag begon met een tochtje langs bankautomaten en het verzekeringskantoor. Ongelooflijk hoe vriendelijk en behulpzaam iedereen hier is! Net na de middag bracht Hilton (een handelaar in tweedehandsauto's) mijn auto. Zijn zaak is in George op 72 km van hier. Op de foto zien jullie mijn nieuwe aanwinst: een nissan sentra (Afrikaans model) van 1997 met 235000 km, wat hier nog maar de helft is van wat auto's kunnen! Hij bolt heel goed en lijkt erg op de auto van ons mama, vlotjes, grote koffer, mooie kleur (vermits 80% van de auto's hier wit is). Hilton en ik gingen samen naar het traffic office waar ik mijn eerste officiële Afrikaanse document kreeg. Echt chique! Kijk maar op de foto.
Na het bezoek aan het traffic office, brachten Lieve en ik Hilton terug naar Wilderness. Een heel fijne rit waarin we weer heel wat te weten kwamen over de Afrikaners. Hij stelde ons voor aan vrouw en kinderen, gaf een volledige rondleiding in zijn prachtige mooie huis en nog voor we weer vertrokken kregen we een mooie tekening van een schat van een dochter.
En toen reed ik voor het eerst met mijn eigen auto over de Zuidafrikaanse wegen. Super! Wel wennen, met de versnellingsbak links en de pinkers (richtingaanwijzers voor de AN-ners) langs rechts. Met als gevolg dat ik de eerste keer met volle geweld de ruitenwissers aanzette, in plaats van te pinken. Grappig, wij met z'n beide volledig in een deuk van het lachen! Wat een heerlijk gevoel om een stukje vrijheid te winnen!
Tegen zes uur stonden we aan de Crags waar we met wel 50 vrijwilligers een census, een soort volkstelling hielden. Lieve en ik vormden een team met een Xhosa-vrouw en we kregen een bepaald stuk van de township toegewezen. We verlieten de asfaltweg en via allerlei steegjes tussen houten huisjes stonden we na anderhalf uur weer op de weg. Wat ik allemaal zag is bijna niet te beschrijven... Houten krotten, met karton als isolatie, vuurtjes (de milieuwetgeving is hier vast en zeker anders), oude novilon op de grond (echte aarde), armoedige toestanden, ... In elk huis vroegen we naar het aantal bewoners, hun leeftijd, of ze naar school gaan, of ze werk hebben, of ze toelagen krijgen en we noteerden ook hun ras. Vandaag stopten we alle informatie in een excell-sheet zodat Jo morgen verder kan met het maken van grafieken. Ik was ongelooflijk onder de indruk van wat we zagen!
Na de telling gisteren zijn we even gaan chillen in Rocky's. Lekker eten, een Savannah Dry (soort cider, heerlijk), leuk gezelschap, open haard, waterpijp... Wat heeft een mens meer nodig om zijn zinnen te verzetten?
Vandaag trokken Lieve en ik naar de Lookout en we zagen dolfijnen genieten van het leven in de oceaan! Tof hé!
Liefs
Lut
het past vir diep put !
Dikke kus x
Michiel heeft alle foto's van je blog mee naar school genomen voor zijn huiswerk, hij moest prentjes meenemen van kindjes over de hele wereld, hij heeft heel de vertelling gedaan tegen juf goedele van zijn tante jorgi in Amerika...ja, we werken eraan,maar de verwarring is er nog....kus van ons alle 4.
Groetjes van Joris en Co
Ik volg je al vanaf het begin met veel plezier.
Dat van die pinkers was echt wel een goeie! :-)
Nog veel plezante momenten,
Ann
Na wat rond te hebben gekeken op de site (die ik na lang wachten van de familie Callaert heb gekregen), heb ik besloten om maar eens een berichtje te plaatsen.
Ik hoop dat je je daar goed vermaakt en dat alles een beetje vlot verloopt. Bij mij en Simon is het schooljaar heel goed begonnen. Hoewel hij nu geschiedenis krijgt van mr. Dens, mist hij de lessen die hij van jou kreeg toch nog wel een beetje.(en ik ook hoor ;)) Voor de rest is hier in ons Belgiëlandje alles dik in orde. Hopelijk amuseer je je daar nog heel goed en zien we je snel terug op St.-Jozef
Heel veel groetjes,
Lotte, Simon en Co
Niets nodigt meer tot matineuze mijmeringen dan het volgen van de vrije lome val van een druppel medisch vocht uit een infuus zoals de eerste prille noten van een wals wellicht tot dandy danspasjes noden.
Maar dit volstaat.
Zoals u mij kent neem ik de virtuele schrijfstok niet ter hand om u te onderhouden met banalia allerhande.Ik kan mij,mijn waarde nicht,niet ontdoen van de indruk dat sommmigen,die door toeval,nepotismatische nepbenoemingen of Catilinarische samenzweringen een vrij grote bevoegdheid in de schoot geworpen kregen,des uchtends op hun nuchtere maag enkele whisk(e)ys tot zich nemen om - vooral tijdens de eerste weken van hun (her)optreden-uitspraken de wereld in te sturen waardoor zij vallen, edoch niet steeds in de smaak van de kiezer.
Ik denk hier aan de uitnodiging aan het adres van enkele vriendjes van "Kuifje in Afrika" om soldaatje te komen spelen aan de rand van een park in Brussel toevallig op de verjaardag van de opvoering van La Muette.
Over de wankelende wapenwet,de retige caritatieve cannabiswet en de veerpont over de Scaldis zwijg ik.
Mevrouw uw moeder en anderen uit mijn naaste omgeving hebben mij met stelligheid verzekerd dat dit bericht u hoe dan ook langs deze mij onbekende weg zal bereiken.
Inmiddels verblijf ik zoals steeds,Uw toegenegen oom,
André J.C.R.Jansens