afscheid

De dag begint vroeg (zoals het de laatste weken een gewoonte lijkt te worden) met kriebels in de buik en een lange things-to-do-list in mijn hoofdje.  Mijn gsm rinkelt voortdurend en heel wat vrienden wensen me nog een fijne reis. De wasmachine draait nog even, ‘neighbours’ voor ’s avonds is geprogrammeerd (stel je voor dat ik net in de laatste aflevering nog een straffe wending mis…), mijn huurders nog even een bezoekje brengen, mijn clio’tje is gewassen en voor een jaartje geparkeerd bij mijn super bomma. En dan gaat die nummerplaat, die zoals sommigen weten, 10 jaar geleden in mijn rugzak een weekje mee op café ging, in de brievenbus bij de autocontrole.

Nog een middagje met de meisjes en hun kids en vooral veel zon, wind, gelach en gesjouwel. Mooie creaties die voldoen aan de criteria ‘klein en licht’ verdwijnen in mijn valies en zullen mijn kamertje in Plett verfraaien. (Je mag trouwens je verjaardag doormailen, want ik bezit nu een eeuwigdurende verjaardagskalender met foto’s van Michiel en Astrid!)

Na wat traantjes en nog wat last-minute-tips en hele dikke knuffels wordt het tijd voor een shiftwissel en start het aperitiefmoment met ‘het gezin’. Wat zijn die bourgondische momenten met z’n allen rond de tafel toch heerlijk! Zoals voorspeld is het vertrek van Mikaela en haar kroost een waterige aangelegenheid, maar Michiel belooft me zelfgeschreven (!!!) brieven en skype is ook al uitgetest… De spiksplinternieuwe mini I-pod (een verrassing van mijn zusje, want “je kan onmogelijk zo’n lange reis maken zonder muziek in je oren”) wordt nog aangevuld met wat fijne nummers en dan verdwijnen ook zij. Tijd voor een goede nachtrust.

Wat voelt mijn bed in Reet toch heerlijk bekend…