wijziging van de plannen

Liefste allemaal

Even een berichtje om jullie te laten weten dat de plannen volledig gewijzigd zijn. Toen ik in Zuid-Afrika vertrok was het 100 % zeker dat ik eind september terug in mijn buitenkamertje zou trekken om mijn werk in de scholen verder te zetten. In Afrika moet je flexibel zijn, dat vertelde ik jullie al in mijn vorige berichten, maar dit keer kwam de verrassing uit een heel onverwachte hoek.

In maart deed ik bij Born in Africa aanvraag voor een extra jaar en na wat gepuzzel en contact met de Belgische afdeling, kreeg ik te horen dat ik meer dan welkom was om aan het project te blijven meewerken. Het maakte het afscheid in Plett een pak makkelijker en overal nam ik afscheid voor een paar maanden. Mijn autootje verhuisde, met twee derde van mijn spullen in de koffer, naar de tuin van Liesje en Jarred. De thuiskomst was super en het weerzien met familie en vrienden grandioos!

Jammer genoeg kreeg ik echter een week na aankomst een e-mail van Born in Africa met daarin een aantal grondige wijzigingen in de gemaakte afspraken. Mijn takenpakket, dat na maanden intens werken super boeiend en heel leerrijk was, wordt heel sterk ingebonden. Ik nam vaak initiatief en dat werd bij BIA ook altijd aangemoedigd: de strategische planning, de career guidance, het Volens project, … Achteraf gezien is het voor hen belangrijk dat alle vrijwilligers net hetzelfde pakket hebben, dus heel veel zaken waarvoor ik na een aantal maanden groeien in de ngo verantwoordelijk was, zou ik niet meer mogen doen. Voor mij is net die afwisseling en die groei belangrijk, ik wil niet terug naar de verveling en gebrek aan uitdaging van de eerste maanden. Dus die beperking maakt mijn vertrek naar BIA een pak minder aantrekkelijk. Ik vond het een heel moeilijke beslissing, omdat ik heel plichtsbewust ben en niet zomaar beloftes breek. Ik heb lang getwijfeld of ik deze handelswijze naast me neer kan leggen om mijn werk op de scholen te kunnen verder zetten. Zowel op de Crags als in Plett Sec heb ik heel nuttig werk verricht en ik had het heel verder blijven doen. De kids liggen me heel nauw aan het hart en de samenwerking met Benjamin Louw en Niki was grandioos. Ze hebben me heel veel bijgebracht! Het is echt met heel veel spijt in het hart dat ik moet toegeven dat een jaar vrijwilligerswerk op heel veel vlakken een grote investering is en dat doe ik alleen met heel veel vertrouwen in de organisatie en dat vertrouwen is serieus geschonden. Het gebrek aan communicatie ter plaatse, de manier van communiceren nu, de timing, het breken van een aantal afspraken en het lijstje voorwaarden hebben me doen besluiten dat er voor mij geen plaats is bij BIA.

Dus midden in het heerlijk chillen met vrienden en familie staat mijn wereld volledig op zijn kop! Loopbaanonderbreking op school aangevraagd, dringend op zoek naar een huurder, heimwee naar Plett, leuke berichten uit Zuid-Afrika, maar ook heel blij om weer thuis te zijn… en dan zulk nieuws… 180° draaien is jammer genoeg niet mijn sterkste kant…

Maar ‘alles heeft een reden’ dus grijp ik deze kans om het soort job dat ik de voorbije maanden in de Crags had, verder te zetten. Op school is mijn verlof voor het volgende schooljaar al aangevraagd, dus is dit misschien het moment om mijn kans in ‘de privé’ te wagen. Het contact met leerlingen en het mee gaan in hun groeiproces ga ik reuze missen, maar aan de andere kant zal ik als secretaresse of management assistent andere uitdagingen tegenkomen. Op een dag zal het wel duidelijk zijn waarom dit alles op deze manier gebeurt.

Voor mijn huisje heb ik een oplossing gevonden. Een bedrijf uit Kontich zocht van juli tot en met december een onderkomen voor een Duitse medewerker. Vanaf 8 juli deel ik dus mijn huisje met Dirk, een Duitse jongeman van 21 jaar. Spannend! Dat geeft me financieel de ruimte om (als het jobsgewijs mogelijk is) op een bepaald moment deze winter (en uiteraard zomer daar) toch nog naar Plett te gaan om op een correcte manier alles af te ronden en heel wat mensen die me nauw aan het hart liggen, terug te zien en afscheid te nemen.

Daarnaast kan ik jullie uiteraard vertellen dat ik tussen de stressmomenten door, heel erg geniet van het weerzien met iedereen. Ik vertelde jullie al dat je met een jaar weg te zijn, voelt hoe belangrijk vrienden en familie zijn. Een betere timing dan de dorpsfeesten in Reet kon ik niet hebben en de samenhang met een bende die je al meer dan 15 jaar kent, is perfecte zalf voor elke wonde! De verraste gezichtjes van leerlingen die aan de oud-KLJ-toog komen bestellen en dan op die juf uit Afrika botsen is veel waard. Het was een super weekend en ik genoot van elke moment! Ook op het personeelsfeest was het heel fijn om collega’s terug te zien!

Overdag een job zoeken en langs interimkantoren gaan en ’s avonds een leuke druk gevulde agenda met heerlijke babbels met vrienden, familie en collega’s. Het verloopt een beetje (veel) anders dan gepland, maar in Afrika zou men zeggen: ‘Heb maar vertrouwen in het feit dat alles goed komt!’ Op dit moment is dat vertrouwen heel wankel, maar ik ben zeker dat als ik me hier met de juiste mensen omring, ik er zal in slagen van een klein stukje ‘Afrika’ te creëren in ons Belgenlandje.

Heel veel groetjes, geniet van de mooie zomer en tot binnenkort!